Instructions
Instructions for sowing, cultivating and harvesting seeds
Land selection
Thanks to the biological properties of this plant, it can grow in poor soils, shovel vasovidi, and gain significantly higher attention compared to other spring crops.
تناوب زرایی
آفتابگردان باید در تناوب سه تا نج سال رار بگیرد. بعلت بیماری های م شترک با سویا، کلزا و نخود فا صله زمانی کشووت با این محصووولات ریایت شووود. جت از جمله گندت و ررت ردر صووورت یدت اسووتفاده از یلفکد آترازین درک شت ررت]بعنوان مح صول بلی آفتابگردان منا سب ا ست. مخ صوصا در سالهای کم باران اراضی جای یونجه و چغندر ند ربعلت ریشه یمیق] بعنوان کشت بلی آفتابگردان توصیه نمی شوند.
کوددهی
طبق آزمون خاک مقدار۳۰درصد کود ازته و تمامی کود فسفاته و تاسه در اییز به زمین داده می شود ومقدار۷۰ درصد کود ازت تخصیصی در بهار و حین یملیات آماده سازی در زیر خاک خوابانده شود.
انجات یملیات شخم
بعلت ایجاد لایه یمیق خاک، رخیره آب در یمق خاک، مقابله بایلف های هرز و آفات و بیماری ها، انجات شوووخم یمیق در خاکهای سوونگین در اوایل اییز و سووایر خاکها تا یکماه بعد آن انجات شووود. در صووورتیکه امکان شووخم دراییز می سر ن شداین یملیات در زم ستان صورت ذیرد. زیرا شخم در بهار تا۳۰درصد یملکرد را کاهد می دهد. یمق شخم در اییز /زمستان۲۵سانتی متر.
مقابلهبا یلف های هرز به روش شیمیایی
برای مقابله با یلف های هن برگ یکسووواله بل از آخرین دیسووول از یلفکد ترفجناسوووتفاده و در کمترین زمان ممکن رحداکثر۲۰د یقه از زمان اشووود] با خاک مخلوو شوووود ردر یمق۵تا۸سوووانتی متر] و برای مقابله با یلفهای نازک برگ ازیلفکد سووو رگالانت اسووتفاده شووود ردر مرحله۳تا۶برگی یاق] و برای یلفهای هرز هن برگ چند سوواله از روش سوورکوب آن در کشووت های بلی و یا اسووتفاده از۳تا۸لیتر گجیفوسوویت بعد از برداشووت محصول بلی است.
آماده سازی بستر کاشت
ایجاد بستری به یمق۵تا۶سانتی متر از خاکنرت با دمای گرمتر و بافت مناسب.
کنترل آفات خاکزی
بذر مال کردن با حشره کد گائچو بمقدار۱/۷۵لیتر برای۱۰۰کیلو بذر و یا از حشره کد های مرسوت زمانی باید استفاده شود که درصد خسارت۲بوته در متر مربع باشد.
کاشت با دستگاه نوماتیل
تعداد بوته مناسب در زمان برداشت بین۳۵تا۴۲هزار بوته در هکتار، فاصله بین ردیف۷۵سانتی متر و روی ردی ۳۰سانتی متر ردر زمان کاشت۲۸-۳۰سانتی متر] سریت تراکتور در زمان کاشت۶تا۷کیلومتر در سایت،یمق کاشت در خاکهای سنگین و مرطوب۴سانتی متر و در خاکهای سبل و خشل۶سانتی متر. مقدار مصرف بذر۶ کیلوگرت در هکتار.
انتخاب نوع رقم آفتابگردان
براساس نتایج و آزمایشات دقیق بدست آمده در سطوح وسیع و آزمایشی این ارقام پیشنهاد می شود:
- تولید پایدار و متحمل به گل جالیز و بیماری های قارچی ارقام میانرس “اسکار” و “فانتازیا” دوره رشد حدود ۱۱۰ تا ۱۱۵ روز
- کشت بصورت دیم و یا کشت دوم رقم “دوکات” دوره رشد ۹۰ تا ۹۵ روز
- رقم دیررس “لاباد” برای خوراک طیور
- رقم میان رس آجیلی مثل “لوانته”
- ارقام کلییرفیلد مقاوم به علفهای پهن برگ و گل جالیز مثل “ریمی” و “سومو”
عملیات کولتیواتور
زمان مناسب برای این عملیات زمان سه برگی است. این عملیات برای کنترل علفهای هرز، برای شکستن پوسته و لایه خاک بین ردیفها بمنظور نفوذ بهتر آب، کولتیواتور با عمق ۶ تا ۸ سانتی متر و می بایست ۱۰ روز قبل از مصرف علفکش و همچنین برای یک دوره ۷ روزه پس از مصرف علفکش زده شود. انجام عملیات کولتیواتور بیشتر از دو بار پیشنهاد نمی شود.
حفاظت از بروز بیماریها
در صورت بروز بیماریهای قارچی اسکلروتینیا، ماکروفومینا، Botrytisبا مشورت گیاهپزشک از قارچکش های مناسب استفاده شود. از قبل کشت نیز می توان بذر را با قارچکش های متالاکسیل و ماکسیم بذرمال نمود.
گرده افشانی تکمیلی
۹۵ درصد گل آفتابگردان از بوته های متقابل گرده افشانی میشود به همین دلیل استفاده از زنبور و تعبیه دو کندو در هر هکتار می توان باعث افزایش عملکرد و درآمد جانبی تولید عسل گردد. زنبور در گرمای زیاد فعالیت نمی کند بهمین دلیل تاریخ کاشت طوری تنظیم شود که زمان تلقیح با گرمترین روزهای سال مصادف نشود.
عملیات خشک کردن بوته
در زمانی که بارندگی شدید آخر فصل، حمله پرندگان، بروز بیماریها و ریزش دانه بیش بینی می شود برای جلو انداختن زمان برداشت و کوتاه کردن دور رشد، زمانی که رطوبت دانه به زیر ۳۵ درصد رسید می توان با مخلوط یک علفکش پهن برگ با ۳۰۰ لیتر آب در هکتار مزرعه را اسپری و خشک کرد.
زمان برداشت
زمانی که رطوبت دانه بین ۱۰ تا ۱۴ درصد باشد تاخیر در برداشت منجر به کاهش عملکرد می شود با هد کمباین تخصصی برداشت آفتابگردان و یا پلتفرمی که روی هد نصب می شود ریزش دانه کاهش می یابد.
مقدمه
بذر ذرت شیرین رقم یونیون محصول کشور صربستان است هیبریدی زودرس از گروه فائو ۴۰۰ با دوره ی رشد ۸۰ روزه می باشد. این هیبرید در برابر اکثر بیماری ها مقاوم است . دارای بلال های شیرین، زرد و بزرگ می باشد
راهنمای کاشت –این بذور در دمای بالای ۱۰ درجه سانتی گراد می بایست کاشته شود
از غرق آب کردن محل کاشت خودداری نمایید بذر زیر سله سبز نمی شود
فاصله مناسب کاشت روی ردیف ۲۰ سانتی متر و بیم ردیف ۷۵ سانتی متر و با عمق ۳ سانتی متر می باشد
محیط کاشت عاری از هرگونه علف هرز و آفات باشد
خاک مناسب برای کاشت حاصلخیز
خلوص 98 درصد
دمای مناسب بالای ۱۰ درجه درجه سانتی‌گراد
عمق لازم برای کاشت 3 سانتی متر
فصل کاشت بهار
فضای پیشنهادی برای کشت 50 متر مربع
مقدمه
ذرت گياهي است از خانواده poaceae ، دگرگشن مخصوص نواحي گرم و معتدل. مبدأ آن آمريكاي مركزي و جنوبي است و احتمالاً توسط هجوم استعمارگران و يا توسط زائران مكه وارد ايران شده است و سابقه كشت آن در قاره هاي اروپا ،آسيا، آفريقا و اقيانوسيه چندان طولاني نيست. متوسط توليد اين گياه در دنيا بعد از گندم و برنج مقام سوم را در ميان غلات دارا است.
كاشت
زميني را انتخاب كنيد كه امكان آبياري به راحتي فراهم باشد. در كشت بهاره از اواسط فروردين ماه تا اواسط ارديبهشت و در كشت تابستانه از اول تا ۱۵ تير ماه مي توان به كشت اين گياه در استان اقدام كرد .
تذكر : ترجيحاٌ براي جلوگيري از خسارت گرما در مرحله ي گرده افشاني از كاشت ذرت دانه اي در زماني كه گرده افشاني در مرداد ماه صورت مي پذيرد اجتناب نماييد . فاصله زماني كاشت تا گرده افشاني حدوداً ۶۰ روز است .
از بذر هيبريد ضد عفوني شده براي كاشت استفاده نمائيد.
براي كاشت مي توانيد از رديف كارهاي مكانيكي و ترجيحاً رديفكار پنوماتيك استفاده نمائيد.
براي دسترسي به سبز يكنواخت حتماً قبل از كاشت مزرعه را آب تخت نمائيد
داشت
روزهاي اول بعد از سبز شدن مزرعه را مورد بازديد قرار دهيد. در صورت مشاهده بوته هاي خشك شده، خاك پاي بوته ي خشك شده را كنار زده به طور حتم لاروهاي سيمي يا اگروتيس را مشاهده مي نمائيد .در صورت بالا بودن خسارت نسبت به محلول پاشي ۳ كيلوگرم بر هكتار سوين و يا طعمه پاشي با سم فوق اقدام نمائيد .
كود مورد نياز :براي مصرف كود بهتر است نسبت به تجزيه خاك مزرعه اقدام نمائيد در صورت عدم دسترسي در توصيه عمومي ۳۰۰ كيلوگرم كود فسفات آمونيوم و ۱۰۰ تا ۲۰۰ كيلوگرم پتاس قبل از كاشت و ۴۰۰ كيلوگرم اوره ( ۲۰۰ كيلوگرم قبل ا ز كاشت + ۲۰۰ كيلوگرم در مرحله آبياري به صورت سرك ) داده شود .البته ميزان كود مصرفي به ميزان حاصلخيزي خاك و محصول قبلي بستگي دارد.
كنترل علفهاي هرز :براي كنترل علفهاي هرز در ۳ مرحله مي توان اقدام كرد
۱ – از سم اراديكان به ميزان ۵ ليتر در هكتار چند ساعت قبل از كاشت مصرف و با ديسك با خاك مخلوط نمائيد .
تذكر: وقتي خاك به اندازه كافي مرطوب باشد اثر پذيري علف كش بيشتر است.
۲-از سموم آرتزين به مقدار يك كيلوگرم در هكتار و آلا كلر(لاسو) ۵_۳ ليتر در هكتار بعد از كاشت تا قبل از سبز شدن ذرت بصورت محلول پاشي در سطح مزرعه مي توانيد استفاده نمائيد.
۳- از سم تو فوردي(D . 4 . 2 ) به ميزان ۱ تا ۵/۱ ليتر در هكتار بعد از كاشت و پس از سبز شدن ذرت زماني كه ارتفاع گياه ۱۵ تا ۲۰ سانتيمتر باشد، به صورت محلول پاشي در سطح مزرعه مي توان استفاده كرد .
آبياري : بعد از كاشت در صورت فراهم بودن رطوبت مناسب و حرارت حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه، بذور بعد از حدود ۵ تا ۷ روز سبز مي شوند. با توجه به وضعيت آب و هوايي در صورت كمبود رطوبت از ۱۵ روز بعد از سبز شدن اقدام به اولين آبياري نمائيد.
قبل از آبياري دوم ، حدوداً در مرحله ۵ تا ۶ برگي كه ارتفاع گياه حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتيمتر مي باشد براي كنترل مكانيكي علفهاي هرز و هوادهي پاي بوته از فاروئر ( پنجه غازي ) جهت ايجاد فاروئر و سله شكن استفاده نمائيد.
آبياري هاي بعدي تا مرحله شيري شدن با توجه به نياز مزرعه حدوداً هر ۱۵ روز يكبار ادامه خواهد داشت تأمين آب مورد نياز گياه در مرحله ي گرده افشاني از اهميت زيادي برخوردار است.
آفات : اگر كشت بهاره داشته باشيم احتياج به كنترل شيميايي آفات كم احساس مي شود ولي در كشت هاي تابستانه براي كنترل ساقه خوارها ( سزاميا و پيرائوستا ) و همچنين كرم قوزة پنبه ، دوبار به فاصله ي ۱۵ روز يك بار حدوداً از اواخر تير ماه با سم نواكرون به ميزان ۱ تا ۵/۱ ليتر در هكتار به همراه يك كيلوگرم لاروين اقدام به سم پاشي نمائيد .
برداشت
زمان برداشت مرحله اي است كه لايه سياه اطراف نوك دانه ها ظاهر ميشود. اين لايه نشان دهنده رسيدن فيزيولوژيك در ذرت مي باشد. پتانسيل عملكرد اين گياه در كشت بهاره ۱۰ تا ۱۲ تن و در كشت تابستانه ۶ تا ۸ تن در هكتار مي باشد .
مقدمه
جو با نام علمي Hordeum Vulgar يكي از مهمترين گياهان خانواده غلات مي باشد و از نظر ميزان توليد در مرتبه پنجم پس از گندم و برنج و ذرت و سيب زميني در جهان است . گياه جو در ابتدا فقط به عنوان علوفه مورد استفاده قرار مي گرفت . اما امروز به طور گسترده در تغذيه انسان و بالاخص در تهيه نوشيدني ها و مالت به كار مي رود. جو به دو گروه ۲ رديفه و ۶ رديفه تقسيم مي شود. جو ۲ رديفه بيشتر در صنعت مالت سازي و۶ رديفه در صنايع غذايي بكار مي رود و داراي عملكرد بالاتري نيز مي باشد.
از لحاظ سازگاري با شرايط محيطي جو وضعيت خوبي را به دليل قدرت تحمل شوري آن نسبت به ساير غلات دارا مي باشد سابقه كشت اين محصول در ايران به بيش از ۳۰ سال مي رسد. استفاده از جو و تريتيكاله جايگزين خوبي جهت جبران كمبود ذرت و گندم وارداتي دركشور مي باشند . با توجه به ارزش غذايي جو در تغذيه طيور و دام امكان توليد اين محصول در كشور و با عنايت به اينكه كشور ايران جزو مناطق نيمه خشك مي باشد استفاده از بارندگي هاي زمستانه در زراعت هاي پاييزه و زمستانه در اولويت قرار مي گيرد.
عمليات زراعي( تهيه زمين ) :آماده كردن زمين مستلزم اجراي عمليات شخم و ديسك به همراه نرم كردن خاك و از بين بردن كلوخه ها مي باشد. بعد از آماده شدن زمين مبادرت به كشت نموده كه بر اساس آبي يا ديم بودن عرصه نوع كشت رديفي و يا دستپاش و سيستم آبياري انتخاب مي گردد .
عمليات كاشت
بذر كاري به صورت دست پاش و يا به وسيله بذر كارها بطور خطي انجام مي پذيرد. در مزارعي كه خوب آماده نشده اند و داراي علف هرز مي باشند طريقه دست افشاني به رديفكاري ارجعيت دارد. بذر كاري در مزارع مكانيزه به وسيله بذر افشان بسيارارزان تر و سريع تر انجام مي گيرد. به همين دليل از كود پاشهاي سانتريوفوژ به عنوان بذر افشان و براي زير خاك كردن بذر از ديسك استفاده مي گردد .
عمق بذر:عمق بذر در خاك به عواملي نظيرزراعت ديم وآبي ،كيفيت زمين و … بستگي داشته كه حداكثر۵ تا ۶ سانتيمتر خواهد بود. در اراضي ديم عمق كاشت زيادتر بوده تا بذر براي روئيدن از رطوبت بيشتراعماق استفاده نمايد. در اراضي حاصلخيز و مرغوب بذر درعمق كمتري كاشته شده و جوانه ها زودتر ازخاك بيرون مي آيند. اما در زمين هاي نا هموار بذر در عمق بيشتري قرار گرفته تا شرايط خاك مشكلي در جوانه زني بذر ايجاد نكند.
آبياري مزرعه : در نقاط مختلف كشوربسته به شرايط آب و هوايي مزرعه جو را چند بار آبياري ميكنندكه تعدادآن از ۳ تا ۸ مرحله متفاوت مي باشد . مراحل آبياري به شرح ذيل است :
- براي سبز شدن (خاك آب )
- براي ظهور ساقه ( ساق آب )
- براي بيرون آمدن خوشه ( خوشه آب )
- آبي كه در موقع رسيدن پرچم و مادگي و عمل تلقيح مي دهند ( گل آب )
- آبي كه در موقع رسيدن دانه ها مي دهند و موسوم به ( دان آب ) مي باشد
تناوب زراعي :جو در تناوب با نباتات روغني وگياهان وجيني مور د استفاده واقع ميشود. از آنجايي كه جو در مقابل عوامل نا مساعد جوي وخشكي وگرما وشوري و عوامل نامساعد خاك مقاوم ترازگندم است. براي احياي اراضي خصوصا خاك هاي شورآن را در اول تناوب قرار مي دهند.
تراكم مناسب : حداكثرعملكرد دانه غلات ازتراكم گياهي كمتر از ۳۰۰ بوته درمتر مربع بدست مي آيد. لذا افزايش در ميزان بذر بيش از آنكه موجب افزايش توليدگردد باعث افزايش هزينه هاي توليد بدون افزايش عملكرد مي شود. از سوي ديگر تراكم بوته مستقر در زمين كه از تعداد بذر معيني بدست مي آيد بسته به فصل، نوع خاك و ….. در يك مزرعه متفاوت خواهد بود . در مديريت بهينه انتظار استقرار ۸۰ درصد بذر هاي كاشته شده معقول است اما حتي در كارهاي آزمايشگاهي و به هنگام نامساعد بودن شرايط خاك يا شيوع غير متعارف بيماريها وآفات استقراركمتر از 25 درصد از بذور نيز ديده شده است . در نتيجه در توصيه مقادير بذر براي غله كاران درصد مناسبي براي افت و استقرار به منظور تضمين حداكثر عملكرد گياه سبز در نظرگرفته مي شود. به عنوان مثال 400 بوته درمترمربع به طورمعمول براي دستيابي به جمعيت بهينه گندم زمستانه كه در شمال اروپا كشت مي شود توصيه شده و بطورمتوسط حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ بوته در مترمربع كافي خواهد بود و اين در حالي است كه بر خلاف علاقه فراوان به حداقل تراكم بوته زراعي براي دستيابي به حداكثرعملكرد هنوز ميزان بذرتوصيه شده بر حسب كيلوگرم درهكتاربيان مي شود. با توجه به اين واقعيت كه ميانگين وزن دانه گياهان زراعي درارقام وفصول مختلف ممكن است متفاوت باشد احتمال برآورد ميزان بذروتراكم مناسب مشكل خواهد بود.
برداشت جو:
جو معمولاً زودتر از گندم رسيده و زمان برداشت آن يا كمباين زماني است كه رطوبت دانه به كمتر از ۱۳-۱۴ درصد رسيده است .
ساختمان شيميايي دانه جو :
ساختمان شيميايي دانه جو به عوامل متعددي همچون رقم و نوع گياه و شرايط محيطي بستگي داشته و بطوركلي شامل قند ها، پروتين، چربي و خاكستر مي باشد .
كربوهيدراتها :كربوهيدراتها تركيب اصلي دانه جو مي باشد كه بيش از ۸۰ درصد وزن خشك گياه را تشكيل مي دهند .
عمده كربوهيدراتهاي موجوددرجو را نشاسته تشكيل داده و سايركربوهيدراتها شامل پنتوزان، بتاگلوكان، سلولز، و ميزان كمي از تك قندي ها و دو قندي ها مي باشد . جو از نظر ميزان بتاگلوكان بين ۳۰ -۳۵ درصد مي باشد. ميزان بتاگلوكان در جو بسيارمهم بوده زيرا مقدار آن كه آبدوست مي باشد نيز باعث افزايش حلاليت و در نتيجه افزايش چسبندگي و ايجاد مشكل ويسكوزيته گوارشي در جانوران تك معده اي و كاهش قابليت هضم مواد غذايي مي شود. بخش اعظم سلولز در دانه و پوسته جو قرار داشته كه بوسيله آسياب نمودن كاهش مي يابد. جو لخت در هنگام خرمنكوبي نيز داراي ميزان سلولز پايين تري از جو معمولي مي باشد.
چربي : دانه جو معمولا بين 2-4 درصد چربي داشته كه مهمترين آن تري گليسيريد ها هستندكه به ميزان 79-1/73 درصد ازكل چربي ها را شامل مي شود. ۷۷% چربي ها درآندوسپرم ذخيره شده اند پروتئين ذخيره موجود در جو هيدروژن بوده كه مقدارآن از اسيدآمينه ليزين كمتر مي باشد. با افزايش پروتئين كاهش اسيد آمينه ليزين همراه خواهد بود.
تركيب و ارزش غذايي : درصد فيبر پايين و پروتئين بالاي آن از مزيت هاي اين نوع مي باشد . درصدآمينو اسيدها بويژه لزين آن نسبت به ذرت بالاتر است. وجود مواد بازدارنده در جو معمولي مصرف آن را درتغذيه طيور محدود نموده بطوريكه استفاده زياد ازجو معمولي در تركيب تغذيه طيورسبب كاهش قابليت هضم خوراك،كندي سرعت عبور مواد غذايي درمجراي گوارشي طيور وكاهش هضم چربي، چسبنگي در مدفوع و مصرف زياد آب و اسهال در مرغ ميگردد. در جو بدون پوشينه چون الياف پايين مي باشد (پايينتر از فيبر ذرت) و مواد باز دارنده كمتري دارد . مصرف آن درتغذيه طيور مشكلات فوق را در برنخواهد داشت.
مقدمه
یونجه گیاه علوفه‌ای چند سالهای است که در بیشتر نقاط کشور قابلیت کشت بصورت خالص، مخلوط با برخی گیاهان زراعی و یا میانه کاری با درختان از جمله مرکبات و نخل خرما را دارد. این گیاه در یک سال در شرایط ۱۰-۸ چین علوفه ای می تواند ۹۰-۷۰ تن در هکتار علوفه تر و ۱۸-۲۲تن در هکتار علوفه خشک تولید نماید. عملکرد بذر بسیار متفاوت و بسته به شرایط از ۶۰۰-۱۰۰ کیلوگرم در هکتار متغیر است
انتخاب مزرعه
یونجه را می توان در زمین های متفاوت کشت کرد، ولی در خاک های عمیق، حاصلخیز و غنی از کلسیم و برخوردار از تهویه خوب عملکرد بالاتری را تولید می‌کند. یونجه در زمین های سفت، مرطوب و فاقد اکسیژن رشد مطلوبی ندارد. این گیاه مقاومت به شوری خوبی از خود نشان می‌دهد. بوته های جوان نسبت به شوری حساسند. بنابراین استقرار گیاه در مراحل اولیه در شرایط شوری مشکل است، ولی به تدریج با پیشرفت رشد، مقاومت خوبی نسبت به شوری از خود نشان می‌دهد. یونجه در زمین های سنگین، سبک و شنی در صورت بالا بودن مواد غذایی به خوبی رشد می‌کند. این گیاه زمین های زمین های خشک را بر زمین های مرطوب ترجیح می‌دهد. یونجه در خاک های قلیائی که حاوی آهک نیز می‌باشند از رشد و نمو قابل توجهی برخوردار است و به همین دلیل این گیاه را آهک دوست نیز می‌خوانند. اسیدیته مناسب رشد ۵/۷-۵/۶ است زیرا شرایط مطلوبی برای جذب فسفر،پتاسیم و بٌر فراهم میشود. ولی در اسیدیته بالاتر از ۵/۷ میزان جذب فسفر،آهن، منگنز، بٌر، مس، روی و منیزیم به صورت معدنی و آلی کاهش می‌یابد.
تهیه بستر و کاشت
اولین عامل بعد از انتخاب زمین، انجام عمل شخم، دیسک و تسطیح زمین با ماله است. عمق شخم مناسب ۶۰-۵۰ سانتی متر است و در صورت وجود لایه سخت در زیر افق سطح الارض، این لایه باید توسط زیرشکن شکسته شود تا مانع از عبور آب و هوا نشود. در اراضی که علف های هرز دائمی مانند قیاق و مرغ وجود دارد زدن شخم عمیق در اوایل تابستان و رها کردن کلوخ ها تا خشک شدن کامل آنها به منظور کنترل علف های هرز دائمی بسیار ضروری است. در کاشت یونجه بستر بذر باید نرم و مرطوب باشد. تاریخ کاشت در استان خوزستان برای یونجه دو تاریخ کاشت می‌باشد یکی اواخر شهریور تا اواخر مهر ماه و دیگری اوایل تا اواسط اسفند ماه می‌باشد که به دلیل برخورداری از بارندگی در فصل های پائیز و زمستان، تاریخ کاشت مهر ماه سبب رشد بهتر و ذخیره بیشتر مواد در طوقه، برای گیاه می‌گردد. در خاک های رسی جهت جلوگیری از خطر سله بستن باید بذر را سطحی کاشت و در کل عمق کاشت در خاک های سنگین ۵/۱-۵/۰ و در خاک های سبک ۵/۲-۵/۱ سانتی متر است. اگر پس از کاشت، سله تشکیل شد، باید بعد از دو یا سه روز مجدداً آبیاری شود تا بذرها به راحتی از خاک خارج شوند. تراکم کاشت بسته به روش های کاشت از ۲۰ تا ۴۰ کیلوگرم در هکتار متفاوت است. روش های کاشت می‌تواند به صورت شیاری به طوری که فاصله شیارها ۳۵-۲۵ سانتی متر باشد و در مناطقی که خاک سنگین و عمق آب تحت الارض بالا و شور باشد می توان توسط دستگاه های ردیف کار، کشت را در دو طرف پشته به صورتی که پهنای پشته ۲۵-۲۰ سانتی متر باشد، انجام داد. همچنین جهت کاشت مزرعه بذری توصیه میشود کاشت در دو طرف پشته با پهنای پشته ۳۵-۳۰ سانتی متر(پهنای جوی ها نیز ۳۵-۳۰ سانتی متر) با تراکم 20-15 کیلوگرم در هکتار بذر صورت گیرد. ارقام مناسب کاشت در استان بغدادی، بمی و نیک شهری می‌باشد.
داشت
برا ی جوانه زدن بذر یک آبیاری سبک بعد از کاشت انجام می‌دهند و به فاصله کمی پس از آن نیز ممکن است یک آبیاری دیگر لازم باشد. بعد از خروج جوانه از خاک بسته به شرایط آب و هوائی می‌توان آبیاری را برای حدود یک تا دو هفته به تأخیر انداخت. آبیاری های بعدی بسته به نیاز گیاه و شرایط آب و هوائی متفاوت می‌باشد ولی به طورکلی در ماه های گرم تابستان رشد گیاه کند میشود و در مناطقی که آب کمیاب است یونجه این توانائی را دارد که به خواب تابستانه(خواب فیزیولوژیک) فرو رود و می‌توان آبیاری یونجه را در طول تابستان حذف نمود. پس از آنکه آبیاری از سر گرفته شد رشد گیاه بلافاصله شروع میشود. نیتروژن مورد نیاز با مصرف یک کیسه کود اوره در زمان کاشت با اولین آبیاری تأمین میشود. نیاز غذایی یونجه به فسفر و پتاس از سایر گیاهان علوفه‌ای بقولات بیشتر است. چون فسفر دارای قابلیت تحرک کمی در خاک است معمولاً مقدار فسفر مورد نیاز برای مدت سه سال را یکباره به خاک می‌دهند و اگر بعداً فسقر بیشتری مورد نیاز بود می‌توان به صورت سرک به گیاه داد. در اراضی که کمبود پتاس دارند مصرف پتاسیم به صورت سرک مؤثرتر از مصرف فسفر به صورت سرک است. نیاز گیاه به نیتروژن با شروع گرم شدن هوا در اردیبهشت ماه آغاز میشود، زیرا گرمی هوا باعث بالا رفتن درجه حرارت خاک و در نهایت سبب کند یا مختل شدن باکتری های تثبیت کننده نیتروژن میشود و به همین خاطر پس از چین برداری در ماه های گرم به میزان ۲۰-۱۰ کیلوگرم نیتروژن خالص باید مصرف گردد. مصرف ۵۰-۳۰ تن در هکتار کود دامی پوسیده موجب بهبود ساختمان خاک و پوک شدن آن میشود. ولی به طور کلی میزان عناصر غذایی مورد نیاز گیاه باید از روش آزمون خاک مشخص گردد. مصرف علف کش ها در بعضی موارد توصیه می‌گردد. ولی اصولاً مصرف سموم برای گیاهان علوفه ای مناسب نیست، زیرا این گیاهان مستقیماً مورد مصرف دام واقع می‌شوند و سموم باقیمانده در گیاه به دام و سپس به انسان منتقل میشود. برای دفع علف های هرز در چین اول پس از استقرار گیاه(۵۰-۴۰ روز پس از کاشت) و در چین های بعدی زمانی که احساس شود هجوم علف های هرز زیاد شده است گیاه برداشت می‌گردد. جهت ازبین بردن خطرناک ترین علف هرز یعنی سس(Cuscuta) از علف کش داکتال بعد از کاشت و قبل از سبز شدن یونجه یا از سم پاراکوات یا گراماکسون برای از بین بردن هسته آلودگی ویا به کار گیری گلایفوسیت یا رانداپ قبل از گلدهی سس استفاده میشود. از مصرف سایر مواد شیمیائی برای مبارزه با آفات و بیماری ها تا حد امکان باید پرهیز گردد.
برداشت
برداشت یونجه با استفاده از دو شاخص انجام می شود که یکی جوانه‌های پای طوقه و دیگری درصد گلدهی گیاه می‌باشد. یونجه در ماه های سرد سال به سبب سردی هوا و کوتاه بودن طول روز تا آغاز بهار به گل نمی رود، در این شرایط زمانی که ارتفاع جوانه های پای طوقه به ۱۰-۸ سانتی متر رسید عمل برداشت گیاه انجام می‌گیرد. در سایر ماه‌های سال هنگامی که درصد گلدهی مزرعه به ۲۰-۱۰ درصد رسید مزرعه چین برداری میشود. از مسائل دیگر مهم در برداشت ارتفاع برداشت می‌باشد نظر به اینکه رشد مجدد یونجه و ماده سازی گیاه پس از چین برداری، از برگ ها و ساقه های بر جای مانده می‌باشد ارتفاع برش ۱۰-۸ سانتی متر از سطح زمین می‌باشد. در صورت گرم بودن هوا توصیه می‌گردد برداشت چین علوفه‌ای در ساعت های پایانی روز یا در اوایل صبح انجام شود. نظر به اینکه این گیاه توسط حشرات گرده افشانی می شود، استفاده از ۱۰-۷ کندو زنبور عسل در هکتار با پراکنش مناسب عملکرد چین بذری را افزایش می‌دهد. زمان بردشت یونجه بذری هنگامی است که کلیه نیام ها تغییر رنگ داده و ۸۰-۷۰ درصد نیام ها و خودگیاه رنگ قهوه ای به خود گیرد.