عارضه ترکیدگی میوه مرکبات در اغلب موارد با نوسانات شدید رطوبت خاک و همچنین رطوبت نسبی و دمای هوا مرتبط است.
در طول دوره های آب و هوایی نسبتا گرم و خشک، خاصیت الاستیسیته (ارتجاعی) پوست میوه تا حدی کاهش می یابد و در ادامه با آبیاری شدید بعد از دوره های گرم و خشک، مقادیر قابل ملاحظه ای آب توسط درخت و در نهایت میوه جذب می شود، سپس نیرویی از قسمت های درونی میوه به بخش های خارجی وارد می شود و در نتیجه پوست میوه از ضعیف ترین و نازک ترین بخش آن یعنی ناف شروع به ترکیدگی به قسمت مرکزی و دم میوه می کند.
دوره های آب و هوایی مرطوب بعد از سپری شدن دوره های طولانی هوای گرم و خشک نیز زمینه ترکیدگی میوه مرکبات را افزایش می دهد.
کمبود عناصر پتاسیم و کلسیم در مراحل اولیه رشد میوه، منجر به افزایش ترکیدگی میوه مرکبات می شود (کمبود دو عنصر ذکر شده تولید میوه ای با پوست نازک و از نظر ساختاری ضعیف را به دنبال دارد که در نتیجه زمینه ترکیدگی را افزایش می دهد).
جهت تعیین دقیق میزان مصرف کلسیم و پتاسیم انجام آزمون برگ پیشنهاد می شود.
· مدیریت:
۱- آبیاری صحیح و مدیریت شده با دوره های زمانی مشخص به طوری که نوسانات رطوبت موجود در خاک در دوره های گرم سال به حداقل برسد.
۲- محلول پاشی تناوبی با کودهای کلسیمی (ترجیحا کودهای کمپلکس شده حاوی کلسیم و بر، از آنجایی که بر به پایداری و تثبیت کلسیم در آوندهای گیاهی کمک می کند) و پتاسیمی در دو تکرار با فاصله زمانی مشخص و در مراحل اولیه رشد میوه (قبل از اینکه میوه به اندازه گردو یا تخم مرغ رسیده باشد).
۳- کودآبیاری با کودهای کلسیمی به ویژه نیترات کلسیم در مراحل اولیه رشد میوه، کلسیم آزاد را به میزان بیشتر و مدت زمان طولانی تری برای استفاده گیاه فراهم می آورد و در نتیجه با انتقال تسهیل شده کلسیم آزاد از آوندهای چوبی به میوه های در حال نمو، رسوب کلسیم در دیواره های سلولی افزایش می یابد و این خود به معنی افزایش ویژگی ارتجاع پذیری پوست میوه و مقاومت در مقابل ترکیدگی احتمالی اواخر مرداد و شهریور می باشد.
۴- محلول پاشی با کودهای آمینو اسید با خلوص بالا و نیز کودهای حاوی گلایسین بتائین جهت به حداقل رساندن تنش های محیطی ناشی از دوره های طولانی آب و هوای گرم و خشک
۵- جهت تعیین دقیق میزان کود مصرفی، آزمون برگ به باغداران توصیه می شود.
