قارچ عامل بیماری ساق سیاه کلزا بر روی برگ‌های گیاه، نقاطی به رنگ سبز روشن و به شکل گرد نامنظم به وجود می‌آورد که به مرور لکه‌ها نازک شده و حالت چرمی پیدا می‌کنند. نشانه‌های شاخص ساق سیاه کلزا بعد از گلدهی ظاهر می‌شوند.
آلودگی‌های ساقه پس از نفوذ قارچ درون بافت برگ از طریق دمبرگ به ساقه رُخ می‌دهد و به مرور در قاعده ساقه نوعی پوسیدگی خشک چوب پنبه‌ای ایجاد شده و با گسترش بیماری قطر ساقه کم و باریک می‌شود و با کم شدن انتقال مواد غذایی غلاف‌ها ریزش پیدا می‌کنند.
گسترش بیماری در ساقه تا آن زمان که دمای محیط به مدت ۲-۵ هفته به ۱۸-۲۰ درجه سانتی گراد برسد، متوقف می‌شود.
- خوابیدگی ساقه‌های کلزا از محل آلوده نیز از نشانه‌ای بارز این بیماری است.
خسارت بیشتر زمانی رویت می‌شود که قطر ساقه‌ها کم و باریک بوده و در نتیجه انتقال مواد غذایی با اختلال رو به رو خواهد شد.
- زودرسی گیاه یکی دیگر از علائم شناخته شده ساق سیاه کلزا اعلام شده است.
در آلودگی کم گیاه سرپا، ولی در شدت آلودگی زیاد غلاف‌ها افتاده و ریزش دانه‌ها مشاهده می‌شود.
- مجروح شدن و صدمه گیاهان توسط آفات، ادوات کشاورزی یا دیگر وسایل زراعی احتمال به آلودگی شدید را افزایش می‌دهد.
بهترین روش کنترل بیماری ساق سیاه کلزا استفاده از ارقام مقاوم است. تناوب زراعی، زیر خاک بردن بقایا و به طور کلی روش‌هایی که در تجزیه بقایای گیاهی مؤثر است، خارج کردن بوته‌های آلوده از منطقه که این عمل تنها با بهره‌گیری از بذر گواهی شده عاری از بیماری و ضدعفونی شده با قارچ کش‌های مؤثر امکان پذیر است. شخم زدن یا نزدن مزارع آلوده به بقایای بیمار کلزا به منظور آماده سازی مزارع برای کشت محصولات بعدی مناسب است.
ابزارآلات مورد استفاده در این مزارع باید قبل از استفاده آنها در مزارع سالم کلزا به خوبی ضد عفونی شوند. بر اساس این گزارش، میزان خسارت ساق سیاه کلزا ۱۰ تا ۲۰ درصد است، اما در صورتی که در مرحله رشد گیاهچه کلزا، گیاه را آلوده کند، می تواند تا ۱۰۰ درصد خسارت وارد کند.
