از آنجاییکه در فصل پاییز هنوز فعالیت های رویشی و زایشی (برای فصل آتی) و ذخیره سازی مواد به پایان نرسیده است، بنابراین با توجه به نوع درخت و منطقه باید دور و میزان آبیاری در پاییز طوری تنظیم شود تا تغلیظ شیره درختان و تحمل سرمای زمستانه درختان و آماده سازی آنها برای خواب زمستانه به درستی انجام شود. همچنین کوددهی و محلول پاشی بعد از برداشت هم مقاومت جوانه های گل را به سرمای زمستانه و بهاره افزایش می دهد.
از آنجا که بعد از برداشت هنوز رشد درخت ادامه دارد درنتیجه در صورت عدم آبیاری درخت با تنش مواجه میشود و نمیتواند ذخیره سازی مناسبی داشته باشد. همچنین درصورت عدم آبیاری تغلیظ شیره درختان و آماده سازی آنها برای خواب و سپری کردن زمستان به درستی انجام نمی شود.
عناصر غذایی که همراه با محلول پاشی بعد از برداشت جذب سرشاخه ها و جوانه های گل می شوند غلظت این عناصر را در درخت بالا می برند. هرچه میزان عناصر غذایی جوانه ها و سرشاخه ها بالاتر باشد مقاومت آنها نسبت به سرما افزایش می یابد.
علاوه بر مزایای فوق محلول پاشی بعد از برداشت در تغذیه فصل رشد درخت موثر است.
پس بنابراین بهترین زمان برای بالا بردن ذخیره مواد غذایی مرحله بعد از برداشت است که قسمت اعظم عناصر غذایی از طریق جذب توسط ریشه و محلول پاشی در جوانه ها و شاخه ها ذخیره می شود.
توصیه می شود جهت افزایش مقاومت به سرما و همچنین افزایش باروری و میوه نشینی در سال آینده نسبت به کوددهی و محلول پاشی پاییزه درختان بصورت زیر اقدام شود:
۱- مقدار ۲ تا ۳ کیلوگرم اسید هیومیک پودری به همراه ۱۰ کیلوگرم سولوپتاس در هکتار به همراه آب آبیاری و این آبیاری به عنوان آخرین آب تا زمان خزان درختان در نظر گرفته شود.
۲- محلول پاشی درختان با کود میکرو کامل + کود کامل ۲۰-۲۰-۲۰ به همراه روی. هرکدام به میزان یک در هزار بلافاصله بعد از برداشت محصول، اقدام شده و در بهار، قبل از شکوفا شدن گل ها، مجددا محلول پاشی فوق تکرار گردد.
